Hoe een ongeboren kind Licht brengt

Ik zie het steeds vaker in mijn praktijk. De spirituele betekenis van ongeboren kinderen. Of het nu in de vorm van een miskraam is, abortus, een onvervulde kinderwens of vroeggeboorte...voorbij het verdriet, ontmoet men het diepste verlangen: Licht. 

Mijn eigen ervaring lees je hieronder.

Onze twee geboren kinderen hebben voor de conceptie contact met me gemaakt. Dat gebeurde (toen nog) niet vanuit een bewust niveau van mijn kant. Ze lieten zich gewoon zien toen de tijd rijp was. Ik was 30 jaar en had de overtuiging geen kinderen te kunnen krijgen, alsof het niet zo mocht zijn. Er was geen enkele (medische) reden waarom ik dat zou voelen, maar dat gevoel was overduidelijk aanwezig. Ik leerde mijn man kennen en wist vanaf het eerste moment dat hij mijn soulmate was. Al na een week verscheen er een meisje in ons verlangen. Het had van mij ook een zoon mogen zijn, maar ik wist dat het een dochter was. Na 3 maanden hebben we ons kindje ritueel verwelkomd door de pilstrip in de duinen te begraven. En na een jaar hadden we onze dochter Lanta Kee (nu 15 ) in onze armen.

Jaren wilden we geen 2de kind, totdat ik een week lang visioenen kreeg. Destijds woonden we in Thailand op het eiland Ko Samui. Een jongetje diende zich aan. Ik kon zijn guitige gezichtje al zien. Mijn man had zijn twijfels. Wilde eigenlijk geen 2de kind en had moeite met een zoon, wat alles te maken had met zijn eigen relatie met zijn vader. Hij heeft deze angsten en weerstand moeten ontginnen en doorleven alvorens volmondig ‘ja’ tegen zichzelf, mij en vooral onze zoon te kunnen zeggen. Samen met onze dochter hebben we onze zoon verwelkomd. Met het oplaten van Thaise wens ballon en een briefje eraan. Een prachtig moment. In die tijd gingen we op vakantie naar Ubud, Bali. In een cafeetje zag ik een oproepje van een medium en ik voelde de drang om mijn man te vragen naar haar toe te gaan. Bij binnenkomst zei ze tegen hem: ‘Is je vrouw zwanger? Er staat een jongetje naast je met een guitig gezichtje en hij is heel ‘persistent’ om te komen.’ Op dat moment was ik nog niet zwanger, maar het was een bevestiging van wat ik voelde. Maar deze mevrouw zag nog een kindje…en die zou zich aandienen op het allerlaatst, als ik tegen de 45 was.

Na 2 maanden was ik zwanger van onze zoon Bodhi Muï(nu 10 jr) en werd ik voor de 2de keer moeder op mijn 36tigste. Een prachtig Hartekind, maar hij had moeite om te aarden en in zijn kleine lijfje te zijn. Hij heeft een jaar lang gehuild, was niet te troosten. Na 2,5 jaar niet slapen, was er geen haar op ons hoofd die aan een derde kindje dacht. Maar ze was in energie altijd bij mij aanwezig. Ze wachtte gewoon rustig af.

Zielscontact met ons 3de ongeboren kind

Toen we naar Spanje verhuisden, kwam er een medium op mijn pad. Weer gebeurde hetzelfde. Ze zag een meisje en een zwangerschap (zonder iets van ons te weten). We waren in shock! We wilden geen 3de kind. Ik gebruikte een spiraal en werd nooit meer ongesteld. Steeds vaker vroeg ik me af of ik het zou weten als ik ‘per ongeluk’ zwanger zou zijn. Het komt immers voor dat mensen zwanger worden ondanks de pil of een spiraal. Toen de spiraal aan vervanging toe was, deed ik dat al na 4jr ipv 5jr om maar geen risico te lopen, dat de spiraal niet meer zou werken.

Toen ik 43 werd, begon er iets te veranderen. In mezelf en in het contact met de ziel van dit meisje. Ik voelde af en toe veel verdriet, zowel bij mezelf als bij haar. Een verdriet  alsof ze er niet mocht zijn. En die energie wilde geheeld worden. Tijdens een yoga retreat die ik organiseerde in Thailand op Ko Samui deed ik een ritueel samen met de deelnemers. We maakten een bloemenbootje zoals de Thai met Loy Kratong doen. Van bananenbladeren en bloemen. De golven van de zee nemen je diepste wensen op het bootje mee. Uit het ‘niets’ schreef ik als diepste wens op een briefje: ‘Lief meisje, je bent welkom.’ Het raakte me diep en de tranen stroomden. Maar de spiraal…die bleef erin.

In het jaar dat volgde, werd ik soms overspoeld door verdriet. Een intens gevoel van: “Ik mag er niet zijn” voelde ik bij haar en bij mezelf om haar. Iets wat ik niet kon plaatsen. Althans niet uit dit leven. Ik had nooit een miskraam gehad, alhoewel ik wel tijdens de zwangerschap van mijn dochter bloedingen heb ik gehad. Een vanishing twin? Een jaar ging voorbij en soms was ze heel aanwezig en soms dacht ik weken niet aan haar. Het was goed zo. Als ze zich zou aandienen door de anticonceptie heen, dan was ze welkom. Maar echt voor haar kiezen, durfden we niet. Ik was immers bijna 44 en mijn man 50. Wie wordt er nu op die leeftijd opnieuw mama en papa?

In februari 2017, 4 dagen voordat ik 44 werd, kreeg ik een cadeau uit de zielenwereld die mijn wereld op de kop zette. Op dat moment was ik voor de ontwikkeling van mijn trance mediumship in Londen bij de Arthur Findlay College. Een zeer gerenommeerd instituut voor mediumschap, waar mediums en healers uit de hele wereld naar toe komen om zichzelf te ontwikkelen en te trainen. Parallel aan de cursus die ik deed, was er een spiritual art cursus. Op een avond verzorgden de trainers een demonstration. Zij zoeken dan op het podium contact met de zielenwereld en maken een verbinding met iemand uit de zaal. Dit gebeurt obv feitelijk bewijsmateriaal die ze van de overleden Spirit ontvangen. Tegelijkertijd maken ze een tekening en geven daarmee een duidelijk ‘beeld’ van de energie waar ze contact mee hebben. Mijn spiritual (en yoga) teacher was er voor mij: een Hindoestaanse vrouw die ik in dit leven heb leren kennen en waarvan ik weet dat ze bij me is. De communicatie ging over onze verbinding en wat we voor elkaar hebben betekend. Er werd niet gesproken over de aanwezigheid van een kind. Ik zat ver achter in de zaal en kon niet zien hoe de tekening eruit zag. Ik verwachtte het gezicht van mijn yoga teacher te zien toen ik naar voren liep om de tekening na de sessie in ontvangst te nemen. Maar het was iets heel anders: het was een tekening van een meisje dat sprekend op mijn kinderen lijkt. Dit is mijn kind, dacht ik. Hoe kan dat nou?

Iedereen die ons en onze kinderen kent, ziet in de tekening hetzelfde: ons kind. Het is overduidelijk en niet zomaar een beetje een vage gelijkenis. Maar wat moesten we ermee? Wat betekende het? Het voelde als een heel bijzonder cadeau dat we hadden gekregen. Iets heel dierbaars. En op dat moment voelde onze dochter dichterbij dan ooit. Een half jaar later stond de verhuizing naar Nederland op het programma en het was een hele aardse, verwarrende tijd met 100 dingen die geregeld moesten worden. Het contact met mezelf was ver te zoeken door alle onrust. Vlak voordat we vertrokken, bracht ik nog een bezoek aan het medium, de dame waar ik eerder was geweest. Tijdens de sessie had ze weer contact met de ziel van onze dochter en zag ze een zwangerschap. Ik had het ver weggedrukt, maar het kwam nu in volle omvang en vaart terug.

Verwelkomen van ons 3de kind

‘Je kunt de spiraal er ook uithalen’, zei mijn man. Ik wist niet wat ik hoorde! Vond het doodeng wat hij zei, maar het maakte me ook blij. Mijn aardse ik zei: ‘Doe normaal, je bent 44. Weer een huilende baby, wil je dat echt nog?’ Mijn ziel zei: ‘Ja, jij hoort bij ons en je mag er zijn.’ Dat laatste heeft gewonnen en was zo hard nodig. Samen met onze kinderen hebben we het besluit genomen, als gezin. Om haar, ons meisje en hun zusje, volledig welkom te heten. Op de 51ste verjaardag van mijn man zijn we met de kinderen naar een feestwinkel gegaan om een helium ballon voor haar uit te zoeken. Ieder van ons had er 1. Met een persoonlijk briefje hebben we de ballonnen opgelaten op een van de mooiste plekken die we in Javea(ons thuis in Spanje) kennen. Op een berg klif aan zee. Toen de ballonnen de lucht ingingen, werd de hemel helemaal rood door de ondergaande zon. Laluz – de naam die we haar gaven- was voor ons geboren. De lucht sidderde van helende energie. Het was zo vredig en mooi en gedragen door ons allemaal. Ze mag er zijn. Ze mag er zijn.

De fysieke versus spirituele werkelijkheid

In de 6 maanden die volgden, hebben we zoveel geleerd en zijn we door veel emoties gegaan. De initiële ‘ja’ van mijn man was aan verandering onderhevig. Angsten staken de kop op over een oude vader zijn, maar ook oude angsten voor de dood en daarmee het leven. Ook ik kon twijfelen, vooral in de periode van de verhuizing waarin stress de overhand nam en de verbouwing van een huis en het settelen alle energie vroeg. Het voelde soms oneerlijk naar onze dochter: kiezen voor haar en dan toch weer niet. En hoe groot is de kans werkelijk dat je op je 44ste nog zwanger wordt? Niet heel groot, ook dat is realiteit. We hebben alles doorleefd. En beide ons met haar verbonden, met heel ons hart. En eindelijk, nu eindelijk na al die jaren, is er overgave en rust. Het contact met Laluz is sterk. Ze hoort bij ons en is bij ons. Het verdriet bij haar en mezelf is daarmee volledig geheeld. Ik ben blij als ik 2 dagen overtijd ben, maar niet verdrietig als ik toch ongesteld wordt. Ik voel me zwanger van verlangen, overgave en contact met het licht. Ik omarm alles zoals het is en zal zijn.

Omarmen van onvergankelijke liefde

Na 6 maanden voelde ik dat ik een definitief besluit moest nemen en heb ik de spiraal terug geplaatst. Ik voelde me leeg. Alsof alle hoop weg was en ik ‘nee’ zei tegen de liefde die ik voelde voor Laluz. Wie of wat ze ook mocht zijn… Bij ‘toeval’ kwam een healing opleiding InnerGuidance/ Awakening course voorbij in Ubud, Bali waar deze energie 8 jaar geleden in mijn bewustzijn was gekomen. Alles in mij schreeuwde om te gaan. Wat ik deed.

Tijdens een InnerGuidance process en old story ceremonie voelde ik een mes op mijn hart en de keuze: ‘Als je kan manifesteren, echt kan manifesteren, wat kies je dan? Ja of nee voor haar?’

Vrije wil en destiny…hoofd tegen hart…ziel en persoonlijkheid…..het licht en aardse realiteit…ik kwam er niet uit.

Was ze slechts een verhaal? Was ze echt? Wat kon er losgelaten worden tijdens de old story ceremony?

Ineens kwam de shift…

SHE, IT doesn't need a body, to be real.

Dat voelde ik met heel mijn ZIJN.

Dat was de bedoeling.

SHE is overgankelijke liefde, zonder vorm.

Pure liefde

Divine

En daarmee was Het Licht in mij ‘geboren’. En kon ik eindelijk datgene uitdragen op aarde waarvoor ik was gekomen. ‘Zij’ stond voor zoveel meer dan een kind. Voor essentie, voor Licht, voor waarheid.

‘Zij’ kwam in deze vorm, om me daaraan te herinneren, aan wat ik was en altijd ben geweest, net als ieder ander. Nu ik dat belichaam, is de vorm ‘zij’ weer vormloos en zie ik hoe alle vorm hetzelfde is: uitingen van licht en liefde.